Gezen tavuk sistemleri hakkında yazılan bilgiler genel anlamda doğru olsa bile ticari sürdürülebilirlik açısından bazı noktalara değinilmemiş gibi görünüyor. Örneğin, açık alanda yetiştirilen tavukların parazit ve hastalıklara karşı daha fazla risk taşıdığı unutulmamalıdır. Serbest dolaşan tavuklar için düzenli veteriner kontrolleri ve doğal bağışıklık güçlendirici takviyeler gereklidir. Ayrıca tüketici beklentileri doğrultusunda gezen tavuk yumurtalarının sertifikasyon süreçlerine de yer verilmeliydi çünkü organik veya serbest gezen etiketine sahip olmak belirli standartlara uymayı gerektiriyor ve bu süreçler maliyetleri ciddi şekilde artırabiliyor.

‘Karlılık’ başlığı altındaki verilere bakıldığında yem maliyetlerinin toplam giderin %65-70’ini oluşturduğu belirtilmiş ki bu oran literatürde de kabul edilen bir aralıktır ancak son yıllarda küresel tahıl fiyatlarındaki dalgalanmalar nedeniyle kısa vadede büyük değişimler olabileceği göz ardı edilmemelidir. Özellikle ithal soya ve mısır bağımlılığı nedeniyle yerel üreticilerin alternatif yem kaynaklarına yönelmeleri gerekiyor ama bununla ilgili herhangi bir öneri sunulmamış olması eksiklik yaratıyor; örneğin böcek bazlı protein kaynakları veya deniz yosunu türevleri gibi sürdürülebilir alternatiflere yönelik araştırmalar yapılmaktadır ve bunlar sektörde devrim niteliğinde olabilir.

Mavi yumurta üreten Ameraucana türü hakkında verilen bilgiler genel hatlarıyla doğru olsa da yıllık verim konusu biraz iyimser görünüyor çünkü ortam koşullarıyla bağlantılı olarak bu türlerin yıllık üretimi bazen 150-170 arasına kadar düşebiliyor. Ayrıca, mavi yumurtaların pazarlama stratejisine değinilmemiş olması önemli bir eksiklik oluşturuyor çünkü tüketicilerin alışkanlıklarını değiştirmek kolay değildir; yeni ürünlerin piyasada kabul görmesi zaman alır ve tanıtım çalışmaları gerektirir. Üreticiler açısından düşünüldüğünde pazar araştırmaları yapılmadan sadece popülerlik nedeniyle bir türü tercih etmek ekonomik risk yaratabilir.

Yazıdaki fiyatlar oldukça detaylı ancak, bölgesel farklılıkları hesaba katmadan yapılan genelleme eksik bilgiye neden olur. Türkiye’nin farklı bölgelerinde yem fiyatları ve barınma koşulları değiştiği için, maliyet hesaplamaları da farklılaşır. Örneğin, İç Anadolu’da yem temini daha uygunken, kıyı bölgelerde ekolojik üretim maliyetleri daha yüksektir. Ayrıca, hibrit ırkların uzun vadede verimlilik düşüşü yaşaması da dikkate alınmalı. Hibrit tavuklar genetik olarak yüksek verime programlansa da belirli bir yaştan sonra yumurta üretimi keskin şekilde azalır. Uzun vadeli planlama yapan üreticilerin bu detayı göz önünde bulundurması gerekiyor.

Makaledeki fiyatlandırma ve ırk seçimi konusunda verilen bilgiler oldukça kapsamlı gözükmekte ancak burada dikkat edilmesi gereken noktalardan biri de bölgesel iklim farklılıklarının üretim üzerindeki etkileridir. Örneğin, sıcak iklimlerde Lohman Brown gibi türler verim kaybı yaşayabilirken Hy-Line Brown’un adaptasyon kabiliyeti daha yüksek olabilir. Bunun yanında tavuk başına yem tüketimi günlük 110-130 gram arasında gösterilmiş fakat bu rakamlar genel ortalamayı ifade etmekte olup mevsime bağlı değişkenlik gösterebilir. Kalsiyum ihtiyacının %3.5-4 olduğu belirtilmiş ancak yumurtlama dönemine göre kalsiyum oranlarının ayarlanması gerektiği unutulmamalıdır çünkü yüksek kalsiyum alımı böbrek fonksiyonlarını olumsuz etkileyebilir. Ayrıca gezen tavuk sisteminde yer alan işletmeler için doğal yem kaynaklarının kullanımı ve meranın tavuğun beslenmesine olan katkısı hakkında ek bilgiler verilseydi daha bütüncül bir değerlendirme olurdu.